"Dwa są szczęścia na świecie. Jedno małe - być szczęśliwym, drugie wielkie – uszczęśliwiać innych"... Julian Tuwim
Julian Tuwim urodził się 13 września 1894 w Łodzi. Ukończył Męskie Gimnazjum Rządowe w Łodzi.
Na początku uczył się słabo, nie okazywał zainteresowania przedmiotami ścisłymi, zwłaszcza matematyką, przez co powtarzał szóstą klasę. W 1905, z powodu przetaczającej się przez Łódź rewolucji, rodzina Tuwimów musiała opuścić miasto i schronić się na pewien czas we Wrocławiu. Studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim (1916-18).
Dzieciństwo i młodość spędził w Łodzi. W czasie studiów prawniczych i filozoficznych na Uniwersytecie Warszawskim zamieszkał w Warszawie, która była później stałym miejscem jego pobytu. Tuwim był współzałożycielem (z A. Słonimskim, K. Wierzyńskim, J. Iwaszkiewiczem, J. Lechoniem) grupy poetyckiej - Skamander oraz współpracownikiem miesięcznika Skamander, tygodnika – Wiadomości Literackie, pism satyrycznych Cyrulik Warszawski i Szpiki. W czasie II wojny światowej przebywał na emigracji. Wojenna tułaczka Tuwima wiodła przez Francję, Portugalię, Brazylię do Stanów Zjednoczonych. Na emigracji współpracował z tygodnikiem Wiadomości Polskie Polityczne i Literackie, miesięcznikiem Nowa Polska i z lewicową prasą amer.
Początkowo publikował utwory w czasopismach, gł. w Pro arte et studio, następnie wydał zbiory wierszy: Czyhanie na Boga (1918), Sokrates tańczący (1920), Siódma jesień (1922), Wierszy tom czwarty (1923), Słowa we krwi (1926), Rzecz czarnoleska (1929), Biblia cygańska (1933), Treść gorejąca (1936). Do utworów poetyckich Tuwima napisanych w latach międzywojennych należy m.in. zbiór tekstów satyrycznych Jarmark rymów (1934) i katastroficzno-groteskowy poemat polityczny Bal w operze (1936). Ponadto w 1938 Tuwim opublikował, wielokrotnie później wznawiane, zbiory wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Rzepka, Ptasie radio, O panu Tralalińskim, Słoń Trąbalski i Zosia Samosia. Dzięki bogatej gamie środków poetyckich, słownemu dowcipowi, żartowi, sytuacjom groteskowym Tuwim stworzył (wspólnie z Brzechwą) nowy typ liryki dla dzieci.